İnsan bu hale gelmesi zaten korkutucu birşey fakat bunun farkında olmaması veya karşısındakinin bunu anlamadığını sanması işi ürkütücü boyutlara taşımaktadır.
İnsanlar kusurlu benliklerini başkalarınında kendini kusurlu hissetmesini sağlayarak gizlemeye ve ört bas etmeye çalışmaktadırlar.
Bu yazıyı yazarken aslında çok düşündüm ve bugüne kadar biriktirdiğim bazı şeyleri artık burada yazmam gerektiğini anladım.
Bu yazıyı belki hiçkimse okumayacak, belki de çok az bir kişi sayısında kalacak.
Benim için bu yazıyı kimin okuduğu önemli değil.
Önemli olan okuyan birisinin içinde yaşayacağı bana hak verme duygusudur.
Size benim her zaman yakın çevremdeki insanlara anlattığım bir şeyi anlatmak isterim.
Bana bir gün yakın bir arkadaşım şu soruyu sordu.
"2 kişi aynı pozisyon için adaysınız. Sen seçilemedin, bu adamı kıskanmazmısın?"
Direk ve net olarak cevabım "Hayır" oldu. Süreci geçmişe dönerek bir daha incelerim. Onun yaptıkları ile benim yaptıklarımı mukayese ederim.
Nerede hata yaptığımı anlamaya çalışırım ki bir daha aynı şey başıma gelmesin.
Cevabını verdim. En son söylediğim söz ise " Kendi adıma üzülürüm. Ama karşımdakine de hiçbir zaman kıskançlık ile bakmam "
Ki bu anlattığım şeyleri, eğer okurlarsa beni yakından tanıyan arkadaşlarım, hatta beni biraz tanıyan birileri bile yapacağımı bilirler.
Bugüne kadar insanlara karşı kıskançlıkla hiç bakmadım.
Karşımdakilerin bana veya başkasına karşı bu tür tavırlarını gördükçe de gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum ve dışarıdan zavallı gibi göründüklerini söylememek için kendimi zor tutuyorum.
Yazımın son satırlarında bu yazıyı hafif kızgınlıkla yazdığımın anlaşıldığını bildiğimi.
Ama bu yazı ile gerçekten bir şeylerin farkında olduğumu belirtmek istedim.
Yazılarıma olumlu veya olumsuz hertürlü eleştiriyi getirebilirsiniz.
Sizin eleştirileriniz ile blogda yazılanlar birçok kişinin ortak düşüncesi ve paydaşı olacaktır.
Hepinize mutlu ve huzurlu günler dilerim.!!!!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder